De hengst als man....

De ideale “Stud” (superman - hengst).

Tegenwoordig zijn de fancy fairs, boerenpensen kermissen, dorpsfeesten, parkfeesten van vroeger aangepast aan de levenswijze en aan hét grote voorbeeld van die “ideale figuur” die in de meest waanzinnige soapseries dagelijks op je tv kan zien.

Soapseries over ziekenhuiswaanzin zoals Medisch Centrum West, The Bold and the Beautiful, Familie, Thuis, Neighbours en veel andere eeuwigdurende brol, dienen bij “de mensen” al lichtend voorbeeld van hoe “men” nu moet zijn om in het leven aanvaard te worden.

Deze maatschappij is na-aapziek, en dat zie je dus als “de gemeenschap” nog eens samenkomt in een buurtfeestje.

Een “kaas en wijnavond” was de reden om verzameling te blazen. Alle madammen en hun naar hun hand en na-aap-smaak geklede mannen waren er aanwezig om hun vergelijkbaarheid met de ene of de andere tv-serie-vedette te demonstreren. De ene leek op Witsche, de andere op de assistent politieman van de hoofdrol speler in Baantjer, nog een andere, een oude knar, moest van zijn opgetutte vrouw er alles aan doen om op Belgisch topacteur Jan Decleir te lijken, en ja hoor ik moet toegeven dat ze in haar opzet geslaagd was, want ook haar man, een oude brasem uit de beginjaren van vorige eeuw flirtte flink met alle deernes die eergisteren nog een haarloze venusheuvel hadden omdat ze de puberteitsjaren nog niet bereikt hadden.

Een oude tante, ze zei me in hoogsteigen persoon dat ze zich bij een plastisch chirurg een halve eeuw jonger had laten maken door alle kronkels, kwabbelachtige uitgroeisels, haar sinaasappelhuid, de duizenden kraaienpootjes, haar walgelijk verzakte kont en overmaatse hangtieten had laten restaureren, had zich, en dat was er nog aan te zien, laten blonderen.

Ze droeg een open bloesje waarin de reet tussen haar met ouderdomsvlekken beklede opgestuwde tietenhuid tot aan haar navel te zien was. In haar navel had ze een diamanten piercing die haar mans portemonnee menig wat duizenden Euro’s gekost had.

Zij ging mij zeggen hoe ik mijn haren moest laten kappen en welke kleding ik zou moeten dragen wilde ik eruit zien als Paul Jambers.

Daar krijg ik dus de schijt van. Ik voel me goed in mijn vel, ik wil niet veranderen in een ander typetje en zeker niet in een afgelebberde play-boy-achtige figuur à la Paul Jambers, waar alleen afgedankte tv-presentatrices, omdat ze een slechte smaak hebben of omdat ze géén andere frisse man kunnen krijgen, willen mee getrouwd zijn.

Mijn goede vriend de pc-kenner zijn madam, ook zo’n nep-wijf, wilde me leren hoe ik moet leven om deze slechte wereld te overleven. Ze was zat, en zatte wijven dat is net als een afgedankt hobbelpaard, je kan er op gaan zitten, maar meer ook niet, en lalde de ene stommiteit na de andere uit haar overdreven met kersenrood opgeschilderde pruillippen. Ik zou geen koffie meer mogen drinken, ik zou geen koekjes meer mogen eten, ik zou me geen dure sigaren meer mogen permitteren, ik zou … ik zou… ik zou… en ze bleef aandringen en me op de vingers wijzen alsof zij, en alleen zij me kon redden van eender welke ondergang dan ook.

Ik werd daar razend van…, ik werd die vrouw beu, ik wilde haar vragen, maar deed het niet, of haar man van haar niet zo stilaan gek werd….

Omdat zo”n betweterige zatte teef bij jou aan tafel meer dan hinderlijk is, verhuisde ik naar een tafel van kaasetende en wijndrinkende mannen die wél lekkere pret maken in het leven. Ik genoot van hun sappige verhaaltjes, van hun speelse opmerkingen over vervelende vrouwen,. Ik genoot van hun gelatenheid toen ze hun al jaren durende huwelijk en de bijhorende verveling met enige humor wisten te relativeren of te minimaliseren omdat ze nu, allen samen, in hun (ver-)drink-blijheid, hun verdriet én hun ontgoocheling over de groeiende etterbuil die hun vrouw is wisten te verzuipen.

Toen dat verplichte feestje voor minstens één jaar weer voorbij was en ik huiswaarts keerde arm in arm met mijn vrouw, keek ik haar aan, kneep ik zacht in haar hand en knipoogde ik eens lief…
Ze kent “mijn” ogen, en ze weet dan wel wat ik bedoel…

Het leven, zo blijkt, is een soep mét balletjes….