U vraagt wij draaien...

Updaten !!! roepen ze in koor…

Koor: Sopranen, Mezzosopranen, Tenoren, Bassen, Bariton bassen, achtergrond brompotten, decor-neuriëers, gordijn-fluisteraars, pilaar-bijters, na-apers, gorgelaren, playbackers, smoelentrekkers, doen-als-of-ers, en trendzetters, toonaangevers, klankdragers, ritme-zetters, dirigent-beminners, dirigent-haters, betweters, en andere bronstige-geluid-uitloeiers…

Ik zou niet weten waarmee ik aan hun vraag, aan hun eis, aan hun wens zou kunnen voldoen, ik ben inspiratieloos, vind ik van mezelf, en dat zullen ze geweten hebben.

Het recht op vrije meningsuiting heet dat, als dat recht bestaat heb je, volgens mij dus, ook het recht om te zwijgen, om eens niets te zeggen, om gewenst meningloos te zijn.

Maar, ze bleven aandringen, de vele mails waren haast niet meer te tellen. Ik kan namelijk maar tot drie tellen. Een, twee en drie, en ook omgekeerd lukt het me, drie, twee en een, alles wat meer dan dat is is voor mij véél. Een, twee, drie… veel, en heel veel, soms teveel.

Teveel van mij verlangen werkt niet inspirerend, merk ik zo, zien ook jullie nu bij het lezen van deze tekst, maar, en dat hebben jullie aan enkele fanatieke supporters te danken, “men” wil wat van me zien, al is dat, zij het tijdelijk, al weet ik dat zelf niet optimaal te recenseren, ook maar zorgen voor vulling, opvullen van de tot dan nog vrije en open ruimte.

Met enkele woorden, zo doe ik het anders ook, ik kies een, twee of drie woorden en begin er dan aan, heb ik dus de natte droom, de warme wens, het genot van anderen verzekerd, hoop ik, als straks deze tijdinnemende tekst weer voor publicatie vatbaar wordt en hij vanaf mijn “microsoft word” naar mijn sites overgeplaatst zal worden.
Als u dit leest is de transmissie geslaagd, is het me gelukt mijn pc weer dat te laten doen wat ik ervan verwacht dat hij doet, luisteren naar mijn commando’s dus.

In het weekend, en dat valt me iedere week op, schrijven de web-log-vullers minder dan in de loop van de week, ook dat syndroom overvalt me telkens en dat iedere vrijdag weer en dat tot ’s maandags ’s morgens. Daarom twijfel ik er niet aan dat anderen, die ontsnappen aan die weekend black-out, vandaag, morgen en overmorgen, drie dagen dus, met kwalitatief betere teksten zullen uitpakken dan dat wat ik jullie vandaag te bieden heb.

Mijn gezin, net als andere veel schrijvende loggers of web-log-redacteuren, want zo noemen ze zichzelf, krijgt DRIE dagen lang mijn aandacht. Het klopt dan ook als men zegt; de man kan maar één taak tegelijk aan, wil hij iets zinnigs doen, ze hebben gelijk. Wat jammer dat ik geen vrouw ben, die hun hersens, zo zeggen ze zelf, zijn wel bekwaam om twee dingen tegelijk te doen. Uiteraard, en dat is dan ook weer hét nadeel, dat wat ze “tegelijk” doen trekt tweemaal nergens op, met andere woorden, tweemaal “iets” doen is voor mij, omdat ik soms veeleisend ben, te weinig van het goede en van het slechte teveel.

Daarom stop ik nu heel even met schrijven, al weet ik niet voor hoelang… Misschien is mijn volgende tekst één à twee minuten van de vorige gescheiden, maar dat kan ik niet in een, twee, drie, zomaar voorspellen.

See You Soon…