Tiroler mädchen...

Airco op, zuchtend van de hitte en van angst…

Je rijdt van uit het dal de ene of de andere “Kögel” op, je wil me je wagen de prestaties van De Tourrenners evenaren maar dan wel in Oostenrijk, en eindelijk, na veel zuchten van angst en puffen van de hitte die er heerst, raak je zo’n 2000m boven de zeespiegel hoog.

Hellingspercentages van 14% zijn geen rariteit, ze zijn eerder regelmaat dan uitzondering, daaraan wennen is voor een Vlakke-Land-bewoner als jij én ik tijd- en zenuwrovend.

Je rijdt er zorgzaam, subtiel, voorzichtig en met heel veel aandacht voor wat je niet ziet maar er zich toch zou kunnen voordoen, je tracht “ziende” te zijn in alles wat er NA de bochten en de hellingen komt maar wat je eerder nog nooit zag maar wat je om je vlot te verplaatsen je in feite wel allemaal moet voorzien dat het er kan zijn/komen.

Met andere woorden, je rijdt defensief.

Bergbewoners, Alpenmensen, Berggeiten, als het om blonde of geblondeerde stoten (dekrijpe vrouwen) gaat, rijden je aan een vliegende vaart voorbij. Ze halen je in op de mogelijke en meest onmogelijke plaatsen op die bergpasweg. Jij houdt je aan de aanbevolen “kruipsnelheid”, zo’n 30km/u, zij zweven je voorbij aan F1-snelheden die je doen duizelen. En toch zie je tijdens je risicovolle tocht geen lijken kleven aan de her en der opduikende hindernissen, wat wijst op de handigheid of de stuurvaardigheid van zij die je de daver op je lijf bezorgd hebben toen ze je voorbij staken.

Tijdens je afdaling, die je al even voorzichtig en rustig doet als het stijgen van enige uren eerder, steken je er TOERISTEN voorbij.

En weer heb ik DUIZENDEN Hollanders gezien, al was het in een flits.

Ze waren niet luidruchtig nu, ze waren niet eens te rieken zoals gewoonlijk, ze waren je te snel af om je met hun eigenheden te bezaaien, begeuren, besmeuren… voor eens maakten ze vlot plaats, voor eens waren ze vlugger onder de voeten uit dan anders.

Jij en ik, we hadden niet eens de tijd, we durfden niet, we waren te geconcentreerd op de weg, om hun nummerborden te noteren omdat ze “de wet” weer eens aan hun laars lapten.

Vandaag herkenden we ze vooral aan de vele plastieken “LIJKKISTEN” die ze op het dak van hun wagen hadden bevestigd, kisten waarin ze hun hele hebben en houden in meesleuren, meesleurden…

Het zijn rijdende begrafeniswagens, alleen hebben ze “de kist” niet IN de wagen staan, maar erbovenop.

En onder in het dal zie je dan de ANWB staan om puin te ruimen, om de oververhitte wagens af te slepen, om de opgebrande remschijven te vervangen, om de KOTSZAKJES die tijdens de rit door de medereizigers vol gekotst zijn te ledigen, etc…

De Hollandse automobielbond doet goed werk, het zijn mobiele missionarissen die hun dolle parochianen overal ter wereld met woord en daad bijstaan om zo “het geloof” in Hollandse diensten te vrijwaren.

En dan is er die eeuwige Hollandse herrie, zonder bestaat niet.

Jij en ik, wij allen dus, zijn zeker en vast blij om eens, en dat ieder jaar weer, onze vakantie te spenderen aan een heerlijk en rustig verblijf in een of ander luxe hotel. Jij en ik, wij allen dus, zijn wat blij, denk ik, dat ons hotel over teveel sterren beschikt zodat Hollanders er aan voorbijrijden wegens “te duur”.

Hoe graag we ook gaan, hoe graag we eens van huis weg zijn, het is dankzij “DE HOLLANDERS” dat we ook steeds graag weer terug naar HUIS rijden, omdat we thuis Hollanderloos rustig met de tijd die onze pensioenperiode ons gunt mogen omgaan zonder dat vooruitgeschoven tanden gekakel, zonder die te dikke Hollandse melk-konten waarboven smalle schouders HANGEN en aan de voorzijde ervan een tietencomplex te bewonderen valt waar een goed ge-uierde koe van zou verbleken.

Hier bij ANTON AUS TIROL zijn er gelukkig ook mooie slanke Tiroler-mädchen te zien, berggeiten met een lieve, soms wel een gemaakte glimlach, maar toch veel aantrekkelijker dan die smoelen van die allesoverheersende KAASKOPPEN.