Niet de beste -, maar wél de meest verantwoordelijke (tijdelijke) OPLOSSING die er mogelijk was.

Tekst overgenomen uit "VLD nieuwsbrief 13 mei 2005"

Voorwoord van Lib Aria.

De woorden die ik in het vet aangeduid heb zijn de dingen die mij heel erg opvallen en die ik dus wil benadrukken.

Het recht op vrije leesstijl of leeswijze is dus bij deze ook verzekerd.

Mvg

Lib Aria


De eigenlijke tekst.

BHV: de puntjes op de 'i'

Dinsdagnacht stelden de toponderhandelaars van de federale meerderheidspartijen vast dat er geen eerbaar compromis mogelijk was over de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Dan maar beter geen akkoord dan een slecht akkoord. Daarmee komt er voorlopig een einde aan de hele discussie en kan de federale regering weer al haar tijd en energie steken in belangrijke sociale en economische hervormingen die onze stagnerende economische groei moeten stimuleren.

1. VLD is tot het uiterste gegaan

De VLD is haar engagement ten volle nagekomen. Samen met sp.a en Spirit zijn we tot het randje van een regeringscrisis gegaan in de hoop zo de Franstaligen tot een redelijk compromis te kunnen dwingen. De Franstaligen bleven echter tot het laatste een te hoge prijs vragen voor de splitsing. De redelijke eis van de Vlamingen botste op onredelijk hoge tegeneisen van PS en MR-FDF. De VLD was en is niet bereid te aanvaarden dat er in ruil voor de splitsing van het kiesarrondissement geraakt wordt aan essentiële Vlaamse principes. De VLD is ook nooit akkoord gegaan met de denkpistes die door de Franstaligen op tafel werden gelegd. Wel zijn we steeds bereid geweest om te blijven praten in de hoop zo toch tot een redelijk akkoord te komen. In tegenstelling tot Spirit zijn we niet opgestapt en voor de camera's gaan onderhandelen, omdat dit een oplossing zeker niet dichterbij zou gebracht hebben. Dat Spirit zich nu opwerpt als de "beste Vlaming van de klas" is flauw: we kunnen verschillende voorbeelden geven van toegevingen die Spirit wilde doen, maar waar de VLD zich heftig tegen verzet heeft.

De VLD is zwaar teleurgesteld dat er geen akkoord is. Na ca. 100 uren vergaderen bleken de Franstaligen niet bereid een redelijk compromis te aanvaarden. De Franstaligen moeten beseffen dat ze daarmee de verstandhouding tussen de beide grote gemeenschappen in dit land onder druk zetten. De Vlaamse publieke opinie en de Vlaamse politieke partijen zullen verder gepolariseerd geraken. Als de PS-voorzitter denkt dat er nu enkele jaren communautaire vrede zal zijn, neemt hij zijn wensen voor werkelijkheid.

2. BHV mag niet leiden tot grote politieke en economische malaise

Een val van de regering en verkiezingen is het laatste wat dit land kan gebruiken. Op een moment dat onze economie onder druk staat (zie de nulgroei tijdens de eerste drie maanden van 2005) zou het onverantwoord zijn ons land maanden in een politieke malaise te duwen. In zijn toespraak voor het parlement zei de premier dat hij ervan overtuigd is dat ook de bevolking geen diepe politieke crisis wil. Een opiniepeiling van een krant deze week geeft de premier gelijk: liefst 81 procent van de Vlamingen wil geen val van de regering Verhofstadt over BHV.

3. CD&V is hypocriet

De CD&V is ronduit hypocriet in dit dossier. Vooreerst gebruikt ze kleutertaal. Ze eist een splitsing zonder enige toegeving, zonder prijs. Nochtans moet de CD&V als geen andere partij weten dat men in dit land geen communautaire stappen vooruit zet zonder toegevingen langs beide kanten van de taalgrens. De splitsing eisen "zonder prijs" is dus klinkklare onzin. Trouwens, de laatste dagen lieten de oud-CD&V-premiers Tindemans, Martens en Dehaene weten dat een communautair dossier afsluiten zonder compromis niet ernstig is. En wie is de VLD om de wijsheid van de oud-premiers in twijfel te trekken?

Bovendien maakt de CD&V de mensen wijs dat de stemming van de wetsvoorstellen in de Kamercommissie, de splitsing betekent. Niets is minder waar. De stemming in de commissie leidt enkel tot de val van de regering en verkiezingen en brengt de splitsing geen millimeter dichterbij. Als de Vlaamse meerderheid de voorstellen goedkeurt, trekken de Franstaligen immers aan de zogenaamde 'alarmbel', waardoor het dossier opnieuw naar de federale regeringstafel verhuist en de premier niet anders zal kunnen dan zijn ontslag aan te bieden bij de koning. De alarmbelprocedure, waardoor de Vlamingen hun meerderheid niet kunnen opleggen aan de Franstaligen, is trouwens ingevoerd door de christen-democraten in 1970. Ook de betonnering van de faciliteiten met een tweederde meerderheid in 1980 en de splitsing van Brabant zonder Brussel-Halle-Vilvoorde in 1993 werden eveneens mee door christen-democraten verwezenlijkt. CD&V heeft vandaag dus zeker het recht niet om de VLD met de vinger te wijzen.

CD&V heeft eigenlijk maar één doel: niet zozeer de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde, maar die van de federale regering en verkiezingen. Einde april was het CD&V-kamerlid Hendrik Bogaert nog zeer duidelijk: "Persoonlijk verkies ik de korte pijn boven langdurig immobilisme. Liever een korte kiescampagne van 40 dagen dan nog eens twee jaar te worden verlamd door deze kwestie, waardoor de werkloosheid nog hoger zal oplopen." Kortom, de CD&V wil gewoon verkiezingen.

4. VLD neemt het niet dat CD&V en N-VA ons woordbreuk verwijten

CD&V en N-VA verwijten de VLD en de sp.a woordbreuk. Nochtans weten ze goed genoeg dat de paarse partijen tijdens de Vlaamse regeringsonderhandelingen steeds duidelijk hebben gemaakt dat ons engagement nooit zover reikt dat we er de federale regering willen laten over struikelen. Van in het begin hebben onze onderhandelaars gezegd dat het om een inspanningsverbintenis gaat, geen resultaatsverbintenis. De afgelopen weken is de VLD tot het uiterste gegaan en is ze haar engagement ten volle nagekomen. Dat het niet gelukt is, is zeer spijtig, maar ons nu woordbreuk verwijten is onjuist en oneerlijk. Bovendien zou de VLD even goed kunnen zeggen dat CD&V en N-VA hun woord niet gehouden hebben: in een brief aan Bart Somers van 13 mei 2004 liet Leterme weten niet in een Vlaamse regering te stappen vooraleer de kieskring gesplitst is. Leterme is ondertussen 10 maanden minister-president.

Hetzelfde geldt voor de N-VA: ze zou niet in een Vlaamse regering stappen vooraleer het kiesarrondissement was gesplitst, toen moest het onverwijld gebeuren, het laatste dreigement was dat bij niet-splitsing de N-VA uit de Vlaamse regering zou stappen. Nochtans was Geert Bourgeois er donderdag als de kippen bij om te zeggen dat hij zeker blijft zitten. Zijn redenering? "Ik moet toch niet gestraft worden omdat anderen hun woord niet houden." Eigenaardig, want nog niet zolang geleden zei de N-VA-voorzitter dat de Vlaamse belastingverlaging er niet mocht komen als er geen splitsing is. Of anders gezegd: "We gaan de werkende Vlaming straffen omdat de Franstaligen zich onredelijk opstellen."

Trouwens, de VLD vraagt zich af wat CD&V en N-VA de laatste maanden hebben gedaan om de splitsing te realiseren. Als men het dossier zo essentieel vindt, waarom hebben beide partijen zich dan niet actiever getoond om die splitsing gedaan te krijgen van de Franstaligen? Wat hebben ze gedaan? Niets! Meer nog, hoewel ze uitgenodigd werden op een interministeriële conferentie, stuurden ze hun kat. Kortom, beide partijen hebben er van in het begin doelbewust voor gekozen in dit dossier aan de zijlijn te blijven staan zodat ze nu, zoals Pontius Pilatus, hun handen in onschuld kunnen wassen. Het getuigt niet echt van grote verantwoordelijkheidszin.

5. Vlaamse regering moet verder regeren

Desalniettemin heeft de VLD begrip voor de frustratie bij het CD&V-N-VA-kartel. Ook de VLD is gefrustreerd dat het kiesarrondissement niet gesplitst is door de stugge en onverstandige houding van de Franstaligen. De VLD begrijpt ook dat het enige tijd vergt om die frustratie te verwerken en dat er een goed gesprek moet komen. Toch rekent de VLD erop dat men zijn frustraties niet gaat blijven uitwerken op de andere regeringspartijen en dat de Vlaamse regering snel verder werk kan maken van de uitvoering van het regeerakkoord. Een heronderhandeling van het akkoord is voor de VLD uitgesloten, zowel wat de inhoud betreft als wat de portefeuille-verdeling betreft. Het is een goed regeerakkoord en er wordt ook werk gemaakt van de uitvoering ervan. Minister Keulen krijgt felicitaties alom voor zijn nieuw inburgeringsbeleid en zijn ontwerp van gemeentedecreet. En de ministers Moerman en Van Mechelen kregen deze week nog bloemen van de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka. De VLD hoopt daarom dat we snel opnieuw aan de slag kunnen gaan. De burger verwacht niets anders.