http://www.nedstatbasic.net/apply?ref=1&accountname=Lib+Aria Lib Aria: Crash der Titanen

donderdag, april 26, 2007

Crash der Titanen

Crash der zogezegde titanen.

Twee Belgische commerciële zenders zonden gisteren een gezamenlijke duo-uitzending dat tegelijk in Vlaanderen en in Wallonië werd uitgezonden, “De Clash der Titanen” uit.

Ik was een goed luisterende en zeer oplettende toehoorder en beoordeel die onderlinge confrontatie van beide Ministers-presidenten als de “De Crash der Titanen”.

Daarbovenop hebben ze zichzelf, alle twee hoor, als eventuele toekomstige Premier van dit land ONMOGELIJK gemaakt.
Geen een van de twee is erin geslaagd over te komen als een STAATSMAN die door beide gemeenschappen in dit land zal geaccepteerd worden. Want beiden hebben dingen gezegd die onherstelbaar zijn en die getuigen van minachting en onverdraagzaamheid ten opzichte van de andere gemeenschap dan die ze momenteel, als Deelregeringsleider vertegenwoordigen.

Di Rupo past niet als Federaal Premier als hij Vlaanderen de kans niet wil ontnemen die het zichzelf gunt. Leterme is een verstoken separatist, en met die eigenschappen, als je eerlijk met jezelf bent tenminste, moet je het deel dat je wilt afstoten niet willen leiden wil je consequent zijn met je eigen ik of met je idealen.

Met andere woorden, in die confrontatie stonden die twee heren als water en vuur tegenover elkaar.

Ze veroorloofden zich spottend te gedragen als ze beiden over de Huidige Premier spraken. Als je hun smoelen zag kon je daarvan aflezen dat er al lang een VOORAKKOORD is waar de huidige Premier niet in voorkomt of hooguit een bijrol krijgt omdat het, in dat geval, niet anders kan.

Enfin, we zullen zien wat de toekomst brengt, maar met die SCHIJN-HEILIGE Tjevensmoel van Leterme, die niet eens DURFDE zeggen of hij nu al dan niet als lijsttrekker zal fungeren bij de verkiezingen van 10 juni aanstaande, zie ik de OUDE CVP van de klootjes kalotters en Djekeskloters
(geloofsverkrachters) weer zo voor me. Walgelijk is het dat achterbakse gedoe met die Leterme. Onvolwassen zelfs, kinderachtig, geen toekomst biedend en zeker geen vertrouwen schenkend aan zij, wij dus, die hunkeren naar orde en regelmaat.

Dat Leterme maar blijft waar hij is, en op zijn stevige staf coalitiepartners blijft rekenen om zijn PLAATSELIJKE beleid in Vlaanderen, onder de beschermende vleugels van bekwame ministers van andere partijen te vervolledigen. Dit LAND is niet gediend met Djesekeskloters (god, eender welke, misbruikende individuen) en andere Tjeven.



En dan De Verkiezingslijsten.

Zoals steeds, en dat binnen de rangen van ALLE partijen mag ik ook nu weer concluderen dat enkelingen de rest van de zwerm partijgekken gebruikt, ja zelfs zal misbruiken om aan de macht te komen of er te blijven.

Geen een verkozen Parlementair van het kleine kaliber heeft immers iets te zeggen, heeft iets in te brengen in dat wat het beleid zou moeten zijn dat ons dient.
De grote frikadellen, in iedere partij een, twee, drie of vier mensen dus, beslissen immers toch wat alle andere vertegenwoordigers des volks mogen doen tijdens hun mandaat. In partijraden, partijbesturen, in fractievergaderingen en op andere lagere vergaderniveaus, worden de marionetten gestuurd en krijgen ze voorgeschoteld wat ze mogen zeggen, als ze al eens hun bek mogen openen, of wat ze gaan doen als…. Of hoe er gestemd zal worden.

De hoeder van de kudde, de opperkoe, de opperstier, de stamvader, bepaald immers hoe de KUIKENS moeten knikken alsof het naapende ezeltjes zijn.

Democratie noemt men dat.

Staatsdemocratie - mond dicht gesnoerde medezeggenschap - vind ik het.
Gun me de vrijheid, geef me rechten al moet ik die rechten consumeren tussen een resem van in overleg bekomen afspraken, maar gun ze me medemenselijk en maak van mij geen genummerd dier dat overal natrekbaar is, dat te volgen is, ook in zijn doen en laten, en dat, indien er ingegrepen wordt, niet behandeld wordt als een – voor het concentratiekamp genummerde te vergassen op zijn laatste zuchten door eigen longen ingezogen lucht moet teren voordat hij, vrij en onbekommerd, mag sterven zonder daartoe gedwongen te worden omdat zijn NUMMER de vervaldag bereikt heeft.

Politici, als het geen échte Staatsmannen of vrouwen zijn, vertegenwoordigen niet het volk. Politici BEKNOTTEN het volk in hun doen en laten en DAAR moeten we iets aan veranderen.

Verder willen we met zen allen met rust gelaten worden en willen we géén politieke spelletjes zien waarvan wij de bedoelingen al lang kennen, maar er het nut niet van inzien.

4 Comments:

At 10:03 p.m., Anonymous Anoniem said...

Staatsdemocratie - dat heb je mooi gezegd.
Het is helaas niet voorbehouden aan uw land ;-/
De uitzending heb ik gemist (ik kijk snachts wel eens naar 'de buitenlandse zenders' maar deze zag ikniet)

 
At 10:27 p.m., Anonymous Anoniem said...

Of die twee commerciële zenders in Nederland "op antenne zijn" of op de kabel zitten óf via sateliet te zien zijn, twijfel ik aan.

De TV-zenders die het dubbeldebat, omdat het via twee zenders naar twee bevolkingsgroepen (taalgemeenschappen) gezonden werd, en omdat het OVER die twee gemeenschappen en de onderlinge verhoudingen ging, waren RTL-TVI (I van i) en VTM.

Di Rupo is Minister-president van Wallonië en Leterme die van Vlaanderen, beiden waren niet zacht voor mekaar, ze zette beide gemeenschappen aan om achter HUN standpunt te gaan staan, maar dat in tegenstelling met hun bedoelingen, dat heeft heel veel kwaad bloed gezet in beide landsdelen, in beide gemeenschappen. Het Belg-gevoel is dankzij hun geblunder op tv, bij velen versterkt. Ze hebben allebei in ieder geval getoond dat geen een van de twee een waardige Federale (nationale) Premier zou zijn.

 
At 11:14 a.m., Anonymous Anoniem said...

Tot (w)elke prijs ?

Ooit was het nut en de noodzaak van de Vlaamse beweging onbetwistbaar, de gelijkheid voor alle Belgen was immers niet verzekerd. De lagere sociale klassen in Vlaanderen aanvaarden terecht niet langer willoos de privileges die enkel voorbehouden waren aan de Franstalige elite. Na vele jaren onophoudelijk aan de weg timmeren zijn de streefdoelen die hun “founding fathers” zich gesteld hadden heden ten dage praktisch allen ingelost.

Normaliter zou men dan verwachten dat de beweging uit zichzelf overgaat in een toestand van waakzame winterslaap. Het Nederlands is in België niet langer de tweederangstaal, het heeft op alle gebieden de voorrechten en de bijhorende status verworven die horen bij een officiële landstaal.

België investeerde destijds ook fors in de Vlaamse economie en infrastructuur om haar zodoende uit het slop te trekken, zo liep o.a. de eerste spoorlijn op het Europese vasteland van Brussel naar mechelen. Vandaag bevinden er zich in Vlaanderen verschillende wereldhavens die nog onder aanmaning van onze vorsten het levenslicht zagen ( toevallig is het dit jaar 100 jaar geleden dat Koning Leopold П het startschot gaf voor de bouw van de zeehaven van Brugge). Het lijdt geen twijfel dat deze havens dé levensaders zijn waarop de welvaart van de Vlaamse regio steunt.

Binnen de radicaliserende Vlaamse beweging is er echter in de afgelopen decennia een niet zo onschuldige stroming ontstaan. Deze stroming is machtswellustig geworden en wil tot elke prijs maar vooral tot meerdere eer en glorie van zichzelf tot totaal zelfbestuur komen. Dit “beter beleid” klinkt wel goed, maar het is een dogma waar de Vlaams-nationalisten zelf niet in geloven. Getuige een citaat van Peter De Roover, oud-voorzitter VVB, op een 11-juli viering te Oudenaarde .

“Is alles wat Vlaanderen zelf doet een succes ? …Allerminst….‘ wat we zelf doen, doen we beter’ werd ons ooit voorgehouden. Die slogan stelt de zaken fout voor. ‘Wat we zelf doen, doen we zelf’. Dat is de essentie.”(De Krekel, orgaan van het Davidsfonds Oudenaarde, nr;8 – november 2005)

Deze stellingname past in een consequent nationalistische logica : we eisen zelfbestuur, ook al houdt dit zelfbestuur een verslechtering voor de toekomst in.

Het lijkt er op dat de Vlaamse KMO’s en industrie het eerste slachtoffer zullen zijn van deze overcompensatiepolitiek. Responsabilisering is daarbij het nieuwe modewoord. Door middel van deze responsabilisering wil men de “uitkeringseconomie” omvormen in een “arbeidseconomie”. Mooie woorden allemaal ware het niet dat deze responsabilisering eenzijdig en met brute kracht wil opdringen aan het zuiden van het land door middel van een gedeeltelijke of volledige splitsing van de sociale zekerheid.

Een kei kan men niet pluimen zullen de vakbonden van dan af zeggen en met verdubbelde ijver zullen ze hun pijlen richten op de welvarende Vlaamse industrie. Afzonderlijke CAO onderhandelingen zullen immers met zekerheid leiden tot andere en hogere looneisen. Zijn het immers de regionalisten zelf niet die reeds lang beweren dat de productiviteit in Vlaanderen hoger ligt dan in Wallonië. Door de splitsing behoren aparte looneisen van dan af tot de mogelijkheden, een kans die de syndicaten niet onbenut zullen laten om de hogere productiviteit ook in hogere lonen (+toename van eindejaarspremie’s en vakantiegeld) omgezet te zien.

Een splitsing van de sociale zekerheid zal voor Wallonië betekenen een minder genereuze sociale zekerheid – qua activering zal dat tellen en doordat men de eerste jaren uit het vizier van de vakbonden zal zitten staan er de Waalse industrie dan ook schitterende tijden te wachten.

De hangmatcultuur dreigt zo een exclusief Vlaams verschijnsel te worden want de miljarden euros transfers in de sociale zekerheid zullen de vlamingen graag in hun eigen sociale zekerheid gepompt zien zoals hen ook beloofd was door secessie-obsedee’s van o.a. VB en NVA. De kwalijke gevolgen voor de zelfredzaamheid van de bevolking zal dan ook niet lang op zich laten wachten. Streed men tot voor kort allen met dezelfde wapens, na de splitsing zal dat geenszins het geval meer zijn. Integendeel, indien het waar is dat de productiviteit in Vlaanderen hoger ligt dan genieten de Vlaamse werkgevers nu immers nog van een zeker concurrentievoordeel tegenover hun Waalse collega werkgevers, voor beide landsdelen helden immers dezelfde nationaal onderhandelde CAO’s.

Onbesuisd sleutelen aan de sociaal economische mechanismen van ons land kan zeer goed leiden tot een Vlaanderen economisch-avondland met als directe buur en concurrent een Franstalig droomland vol veelbelovende opportuniteiten voor Waalse ondernemers.

Het is daarom in het belang van de Vlaamse ondernemers dat er zo snel mogelijk werk wordt gemaakt van een nationaal activeringsbeleid dat voor het ganse Belgische grondgebied geldig is. Beperk de werkloosheiduitkeringen in de tijd en verlaag de belastingen op arbeid (zoals in Frankrijk) en je zal zien hoe snel zowel onze Nederlandstalige als Franstalige landgenoten de openstaande vacatures in Vlaanderen opvullen (vacatures die tot nu toe door Fransen ingevuld worden in de grensregio’s). Aanpassingen in de sociale zekerheid dienen steeds op nationaal niveau doorgevoerd te worden …..Alle Belgen gelijk voor de wet…..

 
At 10:49 p.m., Anonymous Anoniem said...

@WW
Ik sta er van te kijken en ben trots en blij met die reactie van u (jou) op mijn blog. Ze is zeer waardevol en heel nuchter en met kennis van zaken geschreven. Het is een reactie mét inhoud en ik hoop dat ze vaak gelezen zal worden.

 

Een reactie posten

<< Home