Vijftien jaar al...

Vijftien jaar zijn er al voorbij na de vergadering tussen twaalf leden die toen de EEG, nu De Europese Unie, vormden en die door Het Verdrag van Maastricht te ondertekenen onze huidige EURO- munt vorm gaven.

Vijftien jaar is er reeds voorbij na het vastleggen van een gemeenschappelijke munt zonder ook maar enig andere economische orde af te spreken en dat in aanneembare wetteksten te gieten.

Vijftien jaar reeds, en dat destijds onder de gretige leiding van prestatiegerichte Hollanders die zichzelf wilden vereeuwigen in een gedenkwaardig feit, maar nu een van de meest prominente dwarsliggers zijn in de verdere uitbouw van Europa als politieke en staatsrechtelijke structuur.

Vijftien jaar al, dankzij de op sensatie én erkenning beluste Hollanders die TOEN wilden scoren, zitten we nu vastgeketend aan een Europa dat maar deels kan uitvoeren wat het normaliter in zijn geheel zou moeten kunnen realiseren, namelijk een échte Unie zijn die politiek, economisch en militair de evenknie zou kunnen of moeten zijn van andere Wereldmachten zoals daar zijn: Amerika, Rusland, China én Japan.

Nu, terwijl wij Europeanen noch vlees noch vis zijn, en we dus als een kieken zonder kop ronddolen op de WERELDMARKTEN, nu schreeuwt iedereen om oplossingen, maar die komen er niet, want de Hollanders zijn er nog (niet uit).

Een verenigd sociaal Europa is verder af dan ooit, onderlinge concurrentie, als die nog van enig belang zou kunnen zijn omdat Azië en andere ontwikkelingslanden ons de benen onder ons lijf uit snijden door hun concurrentiekracht die ze winnen omdat ze géén sociale, of bijna géén sociale zekerheden bieden aan hun werknemers, nu huilt men hier in West-Europa met de pet op.

Europa, lieve landgenoten, en zeker als we de Vlaamse of Duitsgezinde separatisten hun gang laten gaan, is gedoemd om straatarm te worden. Ik neig dan ook om nogmaals mijn oneliner te herhalen: de zwarten worden wit, en de witten worden zwart, dit in de vorm van: negers worden blank, blanken worden neger. Wij worden arm, zij rijk, het weze hen gegund, hoewel ik van oordeel ben dat we er beter alles zouden aan doen om allemaal een minimum aan rijkdom te mogen hebben of te verwerven, want arm zijn, zeker als het anders kan, is niemand gegund.